دعای کورش بزرگ
روزی بزرگان ایرانی و مریدان زرتشتی از کوروش بزرگ خواستند که برای ایران زمین دعای خیر کند . کورش بعد از ایستادن در کنار آتش مقدس این گونه دعا کردند:
خداوندا ! اهورا مزدا ! ای بزرگ آفریننده ! آفریننده این سرزمین بزرگ! سرزمینم و مردمم را ازدروغ و دروغگویی به دور بدار !
بعد از اتمام دعا عده ای در فکرفرو رفتند و از شاه ایران پرسیدند که چرا این گونه دعا
نمودید؟فرمودند:چه باید می گفتم؟ یکی جواب داد :برای خشکسالی دعا می کردید!
کوروش بزرگ فرمودند: برای جلو گیری از خشکسالی انبارهای آذوقه و غلات می سازیم.
دیگری این گونه گفت: برای جلوگیری از هجوم بیگانگان دعا می کردید !
ایشان جواب دادند: قوای نظامی را قوی می سازیم و از مرزها دفاع می کنیم.
گفتند: برای جلوگیری از سیل های خروشان دعا می کردید !
پاسخ دادند: نیرو بسیج می کنیم و سدهایی برای جلوگیری از هجوم سیل می سازیم.
و همین گونه سوال کردند و به همین ترتیب جواب شنیدند…
تا این که یکی پرسید: شاها ! منظور شما از این گونه دعا چه بود؟!
و کوروش تبسمی کردند و این گونه پاسخ دادند:
من برای هر سوال شما پاسخی قانع کننده آوردم ، ولی اگر روزی یکی از شما نزد من آید و دروغی گوید که به ضرر سرزمینم باشد، من چگونه از آن باخبر گردم و اقدام نمایم؟ پس بیاییم از کسانی شویم که به راست گویی روی آورند و دروغ را از سرزمینمان دور سازیم…که هر عمل زشتی صورت گیرد، باعث اولین آن دروغ است!